Alie Boorsma - Ria Visser: een kwestie van mentaliteit (2024)

Door onze redacteur HIDDE VAN DER PLOEG Alie Boorsma is 21 jaar en Ria Visser 19. Alie Boorsma staat aan het begin van een glanzende carrière in haar sport en Ria Visser heeft het gehad. Dat wordt niet eens uitgedrukt in het feit dat Alie Boorsma het afgelopen weekeinde de nieuwe Nederlandse kampioene op de schaats werd en Ria Visser op de vijfde plaats eindigde. Het is veel meer een kwestie van mentaliteit Alie Boorsma is de vleesgeworden gretigheid als het om schaatsprestaties gaat en Ria Visser heeft het allemaal al meegemaakt Ria Visser heeft het allemaal al meegemaakt Zeg dat een keer hardop en proef voorop de tong de verzadiging. Zij was hét grote talent van de late jaren zeventig in Nederland. De jaren tachtig waren nog maar net begonnen of daar manifesteerde zij zich nadrukkelijk: Nederlands kampioene 1980 en zilver op de 1500 meter bij de Olympische Spelen van Lake Placid achter Annie Borckink. Het was de introductie van het einde. Ria Visser vierde haar Olympische medille onmiddellijk uitbundig. Dat werd in sommige media benepen uitgemeten. Het werd haar bovendien binnen de Olympische afvaardiging niet in dank elfgenomen. Met name omdat het toernooi nog niet was afgelopen. Haar sterkste nummer, de 3000 meter - het afgelopen weekeinde was zij op deze afstand winnaar in 4.44,57; de overige drie afstanden werden gewonnen door Alie Boorsma - moest nog komen. Zij wenste zich te revancheren voor die negatieve aandacht voor en kritiek op haar persoon, startte optimaal gemotiveerd op haar specialiteit en viel voordat de race goed en wel begonnen was. Die waarschuwing werd niet begrepen. Het zou trouwens verrassender geweest zijn als het onervaren, spontane meisje hieruit wel lering had getrokken. Ria Visser had de absolute top in haar sport kunnen halen. De boodschap dat die absolute top in een ontvolkt wat onherbergzaam landschap oprijst, waarin alleen reizigers wie geen ontbering, eenzaamheid en pijn te veel is, hun weg vinden, ging aan speelse Ria voorbij. Haar Olympische medaille bracht haar in aanraking met een feestelijke sfeer die haar wel aanstond. Maar haar sportieve, jarenlang gekoesterde ambitie opgeven, dat had Ria Visser er toch ook niet voor over. Hinkend op deze twee gedachten begon zij aan dit seizoen en de zaken verliepen niet naar wens. De oorzaak zocht zij vanzelfsprekend niet bij zichzelf maar in het autoritaire optreden van coach Henk Boer. Zij trok zich terug uit de kernploeg, bereidde zich in Den Haag met steun van vriend, oudsprinter en toeverlaat Jan Bazen voor op dit kampioenschap, werd laatste van de vijf kanshebbers en verklaarde

vervolgens monter dat zij nog vier jaar doorgaat met wedstrijdschaatsen. Daar is niets tegen, want waar staat met algemeen geldend gezag geschreven dat de mens zijn talenten optimaal moet benutten? Een groot talent kan zich op een behoorlijk niveau handhaven vanuit een vrijblijvende instelling. (Een supertalent kan via die gematigde weg zelfs aan de top komen, maar daarover gaat dit verhaal niet) Op het niveau waarop Ria Visser zich nog steeds wenst te bewegen is optimale

motivatie een voorwaarde. Alie Boorsma is daarvar] het levende bewijs. Jonger Alie Boorsma begon op 10-jarige leeftijd - „op van die houtjes" - met schaatsen en markte meteen al dat zij een snelheidstalent was. Op de leeftijd van 14 jaar werd zij op aspirantenniveau kampioene van Nederland. Vorig jaar werd zij Nederlands kampioene bij de junioren nadat

zij het jaar daarvoor op de tweede plaats was blijven steken. Achter Ria Visser: jonger, maar talentrijker. Alie Boorsma komt uit Drachten, noemt zichzelf administratief medewerkster maar legt zich dit seizoen helemaal toe op schaatsen. (Ria Visser oefent op dit moment part-time het beroep van sportjournaliste uit.) Schaatsen is voor Alie Boorsma haar lust en haar leven. Zij' heeft er alles voor over. „Van de zomer in de Eifel hebben wij aan fietstraining gedaan, die

heuvels was ik niet gewend in Friesland. Ik ben wel vijf keer flauwgevallen", illustreert zij die mening. Kenmerkend voor de prestaties van Alie Boorsma was dat zij op alle door haar gewonnen afstanden (500 meter, 1500 meter en 1000 meter) het snelst van alle deelnemers van start ging en desondanks ijzersterk finishte. Nummer twee in het kampioenschap Ina Steenbruggen mopperde weliswaar over haar slechte 500 meter („Ik vergat te schaatsen"), maar gaf volmondig

toe dat ook een betere prestatie op die afstand haar geen kampioenschap zou hebben opgeleverd. Conditioneel is Alie Boorsma duidelijk de beste van de Nederlandse kernploeg en alles wat verder nog meetelt. Daarmee compenseerde zij haar dubieuze techniek in Assen. Die techniek was overigens niet representatief voor haar normale optreden, wilde ze wel even kwijt. „Ik was hier wat verkrampter dan normaal, dat moest ik met kracht compenseren", zegt ze. „In Nederland ben ik nooit zo ontspannen, geloof ik. Het gaat nu al beter dan vorig jaar. Toen kon ik er helemaal niet tegen. Nu laat ik de mensen maar roepen in het besef dat ik moet rijden. Ik moet ontzettend veel leren. Je moet jezelf zijn en nuchter blijven". Terwijl Ria Visser gekscherend met fotografen en toevallige passanten zich concentreerde op haar wedstrijden zag Alie Boorsma nagenoeg niemand staan. Eén ding telde slechts: presteren. Vanuit die instelling lukt dat ook. Als je dan bovendien talentrijk bent en optimaal getraind (door Henk Boer over wie buiten Ria Visser kernploegleden vol lof zijn) levert dat zelfs opzienbarende prestaties op. Joke van Rijssel maakte een tijd van 44,10 seconden op de 500 meter en dat was een seconde sneller dan alle overige deelneemsters min Alie Boorsma. Zij bracht 42,77 op de klokken en dat besliste in wezen de strijd om de titel al. Daarna mochten Joke van Rijssel en Ina Steenbruggen in directe confrontaties proberen de weerstand van het jonge talent te breken. Het draaide er twee keer op uit dat Alie Boorsma haar rivalen meezoog naar voortreffelijke prestaties. Ina Steenbruggen keek tevreden terug op een persoonlijk record op de 1500 meter van 2.14,61 en sprak de veronderstelling uit dat de kampioen die uitkwam op 2.14,55 (wat een baanrecord èn een persoonlijk record was) ook wel van haar geprofiteerd had. Alie Boorsma gaf het grif toe zoals ze ook het aandringen van Joke van Rijssel op de 1000 meter benutte. Maar zij reed voorop, van begin tot eind in beide ritten. Op die 1000 meter zette ze trouwens de beste tijd neer (1.27,12) die ooit door een Nederlandse in Nederland werd verwezenlijkt. Een curieuze formulering maar Nederlandse records worden veelal in het buitenland gerealiseerd, vandaar. Ina Steenbruggen smaakte het genoegen Alie Boorsma op de • 3000 meter voor te blijven. Ria Visser, Annie Borckink en zelfs Joke van Rijssel - die op dit laatste nummer voor haar eigen gevoel volledig faalde („Ik heb op een 3000 meter nog nooit zoveel pijn gehad") - bleven haar eveneens voor. De kampioen was kennelijk verzadigd. Toch misschien de eerste stap op de weg terug die Ria Visser zo argeloos bewandelt?

Alie Boorsma en Ria Visser (begeleid door coach Jan Bazen). De nieuwe Nederlandse kampioene, voor wie het allemaal nog moet beginnen, tegenover de verslagen titelverdedigster, die het allemaal al heeft ge had. (foto's NFP en Anefo)